Bitti Denen Yerden Başlamak

Dün biraz kötü geçti. 

İnsanın mutlu, huzurlu olduğu ve kendini güvende hissettiği yerden ayrılıp hayatını bir süre hiç sevmediği bir yerde devam ettirecek olmasını öğrenmesi hoş olmuyor.

Dün Anadolu Üniversitesi'nin yüksek lisans sonuçları açıklandı ve ben kabul almadım. Aslında yedekteyim; ama sonuç olarak 5 yıldır bulunduğum Eskişehir'den ayrılacağım kesin olarak belli oldu. 

Evet bazı klişeler var. İnsan olduğu yerde kendini mutlu edebilir. Kendini mutlu etmek senin elinde falan filan. Ancak ben o kadar pozitif bir insan değilim ve hiç olmadım. 

19 yıl Ankara'da yaşadım; ama kendimi hiçbir zaman evimde ve güvende hissedemedim. Malum evde sürekli bir gerginlik var. Ben kendimi her zaman kavgacı, sinirli bir insan sandım. Ama bu kesinlikle yaşadığım evden kaynaklanıyormuş. Şimdi 5 yıllık huzur döneminden sonra tekrar o eve dönüyorum. Şey gibi.. Çok zengin olup manevi şeyler hissetmek isteyen kişiler Asya'ya falan giderler ve sonra eski hayatlarına döndüklerinde ben ne yaşıyormuşum ya derler ya. Aynı öyle hissediyorum.

Bağımsızlığı severim. Tek yaşamak en sevdiğim şey. Ama kendime ait olan özel alanların tümü artık yok olacak. Tam bir iş yapmaya odaklandığımda pat diye bölünecek. Ya da ne bileyim sırf kafa dinlemek için gecenin yarısı sokağa çıkıp yürümek mümkün olmayacak çünkü dediğim gibi güvenli hissedebildiğim bir yer değil. 

Bu düşüncelerle 1 saat kadar depresyona girdim dün. Ama fazla uzatmadım çünkü evimde sevdiklerimle geçireceğim 2-3 bu tür mutsuz düşüncelerle harcayamazdım. Ankara'ya gittiğimde rahat rahat mutsuz olurum artık :D

Bir de söylemeden geçemeyeceğim bir şey daha var. Dün hayatımda ilk kez basketbol oynadım. Aslında tam olarak basketbol değil farklı bir oyun; ama ilk denemeye göre bayağı yetenekli buldum kendimi. Mesela burda olsam arada çıkar oynardık yine; ama artık değilim. Neyse.