Sendrom

Açıkçası araştırmadığım için tıpta bunun özel bir ismi olup olmadığını bilmiyorum. Ancak bugünlerde bir sendromun içinde buldum kendimi. Kendimce buna "Yeni Mezun Sendromu" ismini verdim.

Kendimi bildim bileli okuldayım. Kreş, anaokulu, ilkokul, ortaokul, lise, üniversite... Kaç yıl acaba? Sanırım 20 yıldır öğrenciyim. Yani öğrenciydim. Geçen ay hem açıköğretimi hem de lisans eğitimimi resmi olarak tamamlamış bulunmaktayım. Birçok arkadaşım son zamanlarda çok sıkılmıştı ve bir an önce okul bitsin istiyorlardı. Onların da tabii belli kaygıları var; ama benimkilerden biraz farklı.

Ben küçüklüğümden beri okula, okumaya ve öğrenci olmaya aşık biriyim. Düşünün ki bir çocuğunuz var söylediği ilk kelime "Oku". Kendimi sırf bu yüzden peygamber zannettiğim olmuştur :D Neyse.

Bugünlerde oldukça hüzünlüyüm. Aslında istediğim şey yüksek lisans yapmak ve üniversitede hayatımın sonuna kadar kalmak. Ama her şey istediğimiz gibi olmuyor tabii. :) Başvuru yaptım; ancak pek umutlu olduğum söylenemez. Çünkü ne zaman umutlu biri oldum ki :D

Olmazsa mecburen iş arayacağım tabii. Hiçbir zaman devlet kadrolarından birinde çalışmak istemedim. Bu yüzden KPSS'ye girmedim ve girmek gibi bir niyetim de yok. Çünküüü,
1.İçinde her konunun olduğu sınavlara hazırlanamıyorum. Yani bu yaştan sonra tekrar Coğrafya vb. şeyler çalışmak gibi bir niyetim yok ve bunun için gereken sabır da yok.
2.Yolsuzluk gördükçe devlet içinde çalışmak midemi bulandırıyor. Bu elbette özel sektörde de olabilir; ancak firma araştırması yapmak bizim elimizde en azından. Seçici olmak şansımız var yani.

Bir diğer sorun ise şu. Çalışma hayatına gireceksem eğer, kendimi ya yaratıcı işlerin yapıldığı bir yerde görüyorum (Örneğin reklam şirketi) ya da finans ve ekonomi ile ilgili bir yerde görüyorum (İşin içinde para olduğunda kafam çok iyi çalışıyor da :D). Ancak şöyle bir sorun var ki... Söz konusu finans ve ekonomi olunca genelde İşletme veya İktisat alanında eğitim almış kişiler aranıyor. Bilmiyorlar ki Uluslararası İlişkiler okumuş biri hem politika hem ekonomi hem hukuk hem ticaret ve işletme konusunda eğitim alıyor.

Ya işte. Kafam bir hayli karışık. Aslında benim için para kazanmak ya da işe girmek bir problem değil. Çünkü ben Eskişehir'de yaşayacak olursam en basitinden bir kafede barista olarak çalışarak askeri maaş alabilirim ve bu öğrenci olarak harcadığım paradan daha yüksek bir miktar olduğundan rahat bir şekilde geçinebilir ve geri kalan zamanımı mutlu olduğum şeyleri yaparak geçirebilirim.
Ancak tam bunu düşündüğünüz anda ufak bir baskı hissediyorsunuz. Çünkü ben kahve yapmaktan çok tat alıyor olsam da ve bundan gocunmayacak olsam da yapacağım bu iş kimsenin beklentisini karşılamayacak. Çünkü benim devlette ya da özel sektörde iyi bir işe girmem bekleniyor. İki bölümden gayet iyi bir diploma puanıyla mezun oldum. İngilizce biliyorum ve iletişim kurmama yeterli olacak bir İspanyolca bilgim var. Ancak şu an işler bu şekilde yürümüyor ne yazık ki. Torpil lazım, şans lazım ve biraz da star ışığı sanırım :D 

Umalım ki yüksek lisans için bir üniversite beni kabul etsin ve ben hayatım boyunca öğrenmeye, araştırmaya, okulda mutlu kalmaya devam edeyim. Yoksa biraz depresif günler beni bekliyor demektir (ki bilindiği üzere pozitif bir mizacım yoktur). Artık susuyorum.

Sustum.